Letture Latine
   321
   rupto , edere, prior intulit. Namque Hannibal, cum ab Antio-clio Romani inter ceteras condiciones pacis deditionem eius poscerent, admonltus a rege, in f'ugam versus, Cretam defer-tur2). Ibi cum diu quietam vitam egisset invidiosumque se propter nirnias opes videret, amplioras plumbo repletas in tempio Dianae deponit; atque ideo nihil de ilio sollicita civitate ::), quoniam velut piguus opes eius tenebat, ad Prusiam conten-dit,auro suo statuis, quas seenni portabat, infuso, ne conspectae opes vitae nocerent. Dein, cum Prusias terrestri bello ab Eumène victus esset et proelium in mare transtulisset, Hannibal novo commento auctor victoriae fuit: quippe Olirne serpentium genus in fictiles lagenas conici iussit medioque proelio in naves hostium mittit4). Id primum Ponticis5) ridiculum visum; sed ubi serpentibus coepere naves repleri, ancipiti periculo circum-venti hosti victoriam cesserunt. Quae ubi Romani2) nuntiata sunt, missi a senatu legati sunt, qui utrumque regem in pacem cogerent Hannibalemque deposcerent. Sed Hannibal, re cognita, sumpto veneno, legationem morte praevénit.
   ') fidando in Annibale. — 2) se ne fugge in Greta. - Il nome che risponde alla domanda quo ? (dove ?, moto a...) va in accusa-sativo retto dalla prep. in, coinè rediit in urbem (tornò in città), in Gallimi profectus est (parti per la Gallia) ;- ma i nomi di città, ville, isole piccole si mettono in accus.senza preposizione: Ibo Romani, Cyprum, Rhodum. —3) non dandosi di lui alcun pensiero la città. — l) getta; fa gettare. — 5) a quei del Ponto, cioè ai soldati di Eumene, re di Bitinia, confinante col Ponto.
   8. Valore di un certo Cine-giro nella battaglia di. Maratona.
   In eo proelio (apud Marathona) Oynegiri quoque militis Atheniensis gloria magnis scriptorum laudibus celebrata est, qui post proelii innumeras caedes cum fugientes hostes ad naves egisset, onustam navem dextra manu tenuit nec prius dimisit quam m.anum amitteret ; tum quoque, amputata dextra, navem sinistra comprehendit, quam et ipsam cum amisisset, ad postremum morsu navem detinuit. Tantum in eo virtutem fuisse1), ut non tot caedibus fatigatus, non duabus manibus amissis. victus, truncus2) ad postremum et velut rabida fera dentibus dimicaverit3).
   ') soft, fama est. — 2) mutilato. — 3) traducasi col perfetto indicativo.
   Zimosi. Morfologìa latina, Parte II- Pratica — IX Ediz. -'I